آیا این دوره لیست احزاب موثر هستند؟
همه می‌دانند حزب یک سازمان است که جهت تاثیرگذاری سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... به وجود می‌آیند. تمام آن‌ها برای خود آرمان‌هایی را تعریف می‌کنند که مورد پسند عامه جامعه باشد. از این طریق سعی دارند خود را در دل مردم جا داده و جذب حداکثری داشته باشند.
در مورد تاریخچه احزاب نقل فراوان است، اما به نظر بهتر است بگوییم اولین گروه‌های بشری که برای دستیابی به یک هدف مشترک تشکیل شده اند نیز به نوعی حزب هستند.
در حکومت‌های دیکتاتوری، احزاب فاقد ایدئولوژی‌های آزاد بوده و آرمان آن‌ها حفظ و تقویت قدرت سیاسی شخص حاکم است. طبعا حمایت مردمی احزاب در این حکومت‌ها معنا ندارد.
پس از انقلاب اندیشه حضرت امام خمینی (ره) بر حفظ حقوق ملت در قالب احزاب و تشکل‌ها تاکید داشت؛ اصل ۵۶ قانون اساسی نیز سرنوشت را به خود ملت داده است؛ لذا جایگاه احزاب تقویت شد. آن‌ها در تمام دوره‌های انتخابات حضور فعال داشته و هربار با یک شیوه سعی در جذب عوام داشته اند.
در این دوره هم سر لیست و لیست‌های فراوانی منتشر شده است. اما یک نکته خیلی مهم در این لیست‌ها قابل تامل بوده و به نظر فرع فدای اصل شده است؛ که بعدا در مورد آن خواهیم گفت.
طبق اصل ۶۶ قانون اساسی مجلس شورای اسلامی دارای ساختار تعریف شده است. قلب این ساختار کمیسیون‌ها هستند که به دو گروه خاص و تخصصی تقسیم می‌شوند. تمام طرح‌ها و لوایح در کمیسیون‌های مربوط مورد بررسی قرار می‌گیرند. در واقع نطفه سرنوشت ملت در آنجا تشکیل می‌شود. هر نماینده هم ملزم به عضویت در یک کمیسیون می‌باشد.
کمیسیون آب، کشاورزی، منابع طبیعی و محیط زیست بدون شک مهمترین کمیسیون مجلس است. چرا که اولا آب و غذا اولین نیاز کشور است؛ ثانیا کشاورزی محور توسعه است؛ ثالثا مهمترین اصل در کشور آب، غذا و محیط زیست است و شامل تمام افراد جامعه می‌شود؛ رابعا جمعیت کثیری مشغول کشاورزی هستند؛ خامسا اگر در توسعه کشور آب و محیط زیست در نظر گرفته نشود محکوم به شکست خواهیم بود.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد افرادی باید در این کمیسیون عضو باشند که دارای تخصص و تجربه لازم بوده و از نزدیک مسائل را لمس کرده باشند و اصلا خود درگیر باشند. بالاترین ریسک در کشور ازان کشاورزیست؛ لذا آنجا جای آزمون و خطا و ممتنع نیست.
چالشهایی، چون نگاه سطحی به کشاورزی، آب، محیط زیست و منابع طبیعی؛ الگو‌های نامناسب کشت و کشاورزی؛ بهره وری پایین؛ الگوی مصرف آب؛ بهره برداری غیر اصولی و مخرب محیط زیست و منابع طبیعی؛ سلامت غذا؛ فضای نا مناسب کسب و کار کشاورزی؛ مدیریت نامناسب اراضی؛ عدم تعریف یا به روز رسانی شاخص‌های بومی؛ نبود نقشه راه؛ جامع نبودن قوانین؛ عدم هماهنگی بین بخشی؛ عدم نطارت هوشمند؛ عدم وجود رویکرد اقتصادی به آب و خاک؛ فرسایش خاک؛ فقر؛ عدم کارآیی آمایش سرزمین؛ انرژی نو؛ کشاورزی هوشمند؛ ارزش افزوده؛ نفوذ کم دانش در کشاورزی؛ مهاجرت روستا به شهر؛ خشکسالی؛ آلاینده ها؛ چالش آب‌های مرزی؛ کاهش ذخایر آب؛ شوری؛ نارسایی برخی قوانین؛ وجود تعارضات قانونی؛ تعارض منافع؛ کمبود تخصص و ... مسائلی هستند که باید در اولین فرصت برای آن‌ها چاره اندیشی کرد.
در یک کلام وضع مطلوب تعریف و برای نیل به آن نقشه راه تدوین شود.
با نگاهی به اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس یازدهم این آمار دستگیر می‌شود: تعداد اعضای آن ۲۱ نفرند. در این دوره ۲۵ نفر نماینده در آن فعالیت داشته اند. از این ۲۵ نفر فقط ۷ نفر تحصیلات مرتبط با موضوعات تخصصی را دارند. تحصیل، شغل و تجربه ۴ نفر به طور همزمان مرتبط است. فقط ۲ نفر از اعضا دارای رتبه علمی در مجامع معتبر هستند و توان تحقیق و تحلیل تخصصی دارند.
آنجا بالاترین نقطه است. آنجا هر کلمه از زبان ۸۵ میلیون ایرانی جاریست. طیب خاطر لازم است. باید با احتمال ۹۹.۹۹ درصد رای و نظر را اعلام کرد. انجا زمان حرف اول را میزند، چون کشاورزی دارای زمان طلایی است. قوانین موجود سریع بررسی شود؛ اصلاح و به روز شوند، موانع حذف شوند، زیر ساخت فراهم شود و بر اجرای آن‌ها نظارت شود.
اینجانب
با استناد به این دستور رهبر معظم که فرمودند: "نخبگان کشور، امروز احتیاج دارند به یک خیز جدید. این خیز بایستی با استفاده از همراهی مسئولان جوانی که در بدنه‌ی دولت حضور دارند انجام بگیرد. "
و با توجه به عبارت "العلم سلطان"، چالش‌های کمیسیون کشاورزی و نیز تخصص و تجربه اینجانب به عنوان یک نخبه کشاورزی احساس تکلیف نموده و با دید تخصصی وارد کارزار انتخابات مجلس شورای اسلامی شده ام.
با خودم فکر کردم خوب این احزاب که تماما خود را آرمانی می‌دانند و متوسل به بیانات رهبر هم شده اند حتما در حوزه کشاورزی و محیط زیست هم دغدغه دارند؛ لذا منتظر ماندم تا سراغم بیایند؛ دیدم خبری نشد؛ گفتم شاید موضوع را فراموش کردند در فرخوان برخی ثبت نام کردم افاقه نکرد. با سران آن‌ها ارتباط گرفتم ظاهرا سرشان شلوغ بود.
خودم وارد شدم در مورد احزاب بررسی‌هایی انجام دادم؛ متوجه شدم هیچ حزبی برنامه مدونی در این حوزه منتشر نکرده است. چه بسا اصلا اصول تنظیم لیست علم نیست، چالش‌های مملکت نیست، دغدغه نخبگان نیست. علم سلطان نیست. آن‌ها معیار‌هایی غیر از شعار برای گزینش دارند؛ که خود مسئول توضیح هستند.
احزاب به معنای واقعی کارآیی ندارند. آن‌ها باید ساختار‌های محکمی از منظر، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشند. عناصر اقتصادی در احزاب بسیار اهمیت دارد و تولید قدرت اجتماعی را در راستای تقویت اقتصاد حزب می‌باشد. اگر چه در ایران ده‌ها حزب و تشکل وجود دارد، اما کمتر حزبی دیده می‌شود که از قوام اقتصادی مناسبی برخوردار باشد. بدین جهت هنگام ورود به عرصه‌های انتخاباتی ظاهر و بعد انتخابات محو می‌شوند.
حزب یا جریان سیاسی در ایران تولید قدرت می‌کند، ولی بعد از آن، سازوکار مطالبه گری ندارد. چون اساسا برنامه‌ای برای توسعه ندارد. حتی احزاب در صورت عدول از آرمان‌های کلی تعیین شده توسط خود، مورد بازخواست قرار نمی‌گیرند.
فعلا موضوعی که محرز است دیگر نباید به احزاب اعتماد نمود. باید بر اساس دغدغه‌های خود گزینش کرد. چرا که این‌ها با عمکردشان موثرترین افراد در زندگی ما و خانواده ما هستند.
دکتر مهدی جهانگیری صالح
نامزد دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی
حوزه تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس
کد ۹۲۳۳
