مرا بخوان مجموعه‌ای بر اساس ارتباط بین هنر نقاشی و موسیقی سنتی اثر یلدا دوستی

‎به گزارش تابناک کردستان، یکی از موضوعات نگارگری ایرانی و نقاشی چینی اجرای موسیقی میباشد. از آنجا که هردو گروه نقاشان و نوازندگان ایرانی اغلب با اهل عرفان سروکار داشته اند هم گرایی موسیقی ایرانی و نگارگری قابل درک است.
‎امروزه پژوهش‌های زیادی پیرامون ارتباط بین نقاشی و ادبیات (به ویژه شعر) ایرانی انجام یافته است، اما جای خالی پژوهش درمورد ارتباط نقاشی و موسیقی ایرانی باقیست. ‎یکی از افرادی که این ارتباط را در کار هایش به خوبی به نمایش گذاشته است. بانوی هنرمند نقاش و طراح با استعداد و جوان، یلدا دوستی است. او اخیرا نیز دست به خلق مجموعه‌ی جدیدی زده و در آن از تجارب عرفانی خود که با گوش دادن به موسیقی تک نگین آواز ایرانی استاد محمدرضا شجریان الهام گرفته استفاده کرده است.
‎نام این مجموعه آثار «مرا بخوان» است، که به گفته خود وی برگرفته از نجوای عاجزانه با یگانه معشوق اوست این مجموعه به نوعی تجلی معانی و مفاهیم عرفان در هنر نقاشی انتزاعیست.
‎و این موضوع سبب شده تا این هنرمند تصمیم بگیرد حدود ۶۰الی ۷۰ درصد از هزینه‌ی فروش کار‌های هنری‌اش از جمله درآمدی که از همین مجموعه «مرا بخوان» در گالری بدست خواهد آمد را وقف سازمان‌های خیریه و افراد نیازمند کند تا برکت این وصال و حسی که از ارتباط عاشقانه و عارفانه با پروردگار نصیبش شده به هم‌نوعان دیگرش نیز برسد.
‎اما ارتباط موسیقی و هنر را میتوان با عقیده‌ی جا به جایی حسی یا اختلاط حسی اواخر قرن نوزدهم به بهترین نحو توضیح داد؛ بنابراین عقیده ادراک با یکی از حواس میتواند با حس دیگری متجلی شود. رنگ به عنوان یک عنصر مهم در قوه‌ی ادراک مطرح میشود و براساس مطالعات با دیدن رنگ میتوانیم صدا‌های مشخصی را بشنویم همچنانکه همراه با شنیدن موسیقی رنگ میتواند از درون احساسات متبلور شود.
‎سینستزیا (حس آمیزی) وضعیت عصبی خاصی است که در آن تحریک یکی از حواس پنج‌گانه و یا مسیر‌های عصبی منجر به تجربه‌های ناخودآگاه و غیرمنتظره در حس دیگر و یا مسیر دیگری می‌شود. به عبارتی افرادی با حواس مشترک یا سینستت (Synesthete) کسانی هستند که حواس آن‌ها به هم متصلند.
‎زمانی که سخن از شاهکار‌های هنری به میان می‌آید، افراد به دو دسته تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که توانایی درک هنر را دارند و آن‌هایی که می‌توانند آن را تمام و کمال به تصویر بکشند. بسیاری از هنرمندان و موسیقیدان‌های مشهور سینستت هستند. فارل ویلیامز یکی از آن‌هاست و این توجیه خوبی برای اختصاص دادن نام «دیدن صداها» به یکی از آلبوم‌های او و گروهش است. هنرمندانی، چون توری آموس، ادی ون هیلن، بیلی جوئل و کنی وست به فرم‌های مختلفی از سینستزیا دچار هستند.
‎درمورد یلدا دوستی هم این چنین است، او که به تازگی به دلیل نقاشی‌هایی که می‌کشد بسیار معروف شده؛ هنرمندی است که به شکل خارق العاده‌ای موسیقی را می‌بیند. او یک سینستت است. موزیک از گوش‌های یلدا وارد می‌شود و به شکل رنگ‌هایی بر روی بوم نمود پیدا می‌کند. یلدا بر این باور است که همه انسان‌ها به نوعی این اختلال را دارند و تنها تمرکز و غرق شدن در میان گام‌های موسیقی و یا بافت رنگ‌هایی که ترکیب میشوند این ویژگی را تقویت میکند.
‎مجموعه‌ی «مرا بخوان» از طرفی میتواند تعبیر دعوتی از جانب پروردگار برای وصال و جاری شدن در نور او نیز باشد که یلدا با تمام وجودش به سوی این دعوت شتافته حتی اگر به معنی از دست دادن جان خود و ترک مردن زندگی مادی باشد، چرا که برای وی این پایان در واقع آغازی برای یکی شدن با معشوق خود است.