تابناک خوزستان:
چند سال پیش بود که در منطقه شلنگ آباد اهواز، فردی به نام سید حسین ادعا کرد که اگر مردم مبلغی به عنوان سپرده نزد او نگه دارند؛ بعد از مدت زمانی کوتاه، مبلغ را به همراه 50 درصد سود به آن ها تحویل می دهد. رفته رفته سید حسین با پرداخت سودهای هنگفت به مردم، توانست اعتمادشان را جلب کند و برای خود مشتری های بیشتری جذب کند.
در همان روزها بود که فرد دیگری از اهالی همان منطقه به نام سیدعلی نیز وارد این بیزنس شد و چنین ادعای را مطرح کرد. سید علی نیز که مانند سیدحسین در ابتدای کار، هنوز غیر اعتماد بود اما کم کم برای خود میان اهالی نامی کسب کرد و اعتمادها را به خود جلب کرد.
با مراجعه تعداد بیشتری از مردم به سیدحسین و سیدعلی برخوردها از سمت دستگاه قضایی و انتظامی آغاز شد. دستگاه قضایی و پلیس تنها موفق به دستگیری سیدحسین از این گروه شد. در ابتدا مراجع قانونی، شاهد واکنش منفی مردم از ورود به قضیه شدند اما پس از فرار 6 نفر از این گروه همراه با 100 میلیارد تومان سپرده شده متوجه اشتباه خود، فریب و اعتماد اشتباه خود شدند.
این روزها نیز بحث وام های خانگی شهرستان رامهرمز نقل محافل و رسانهها شده است. تعداد قابل توجهی از مردم پول های خود را به عدهای پرداخت کرده و منتظر وامی چند برابر از پول خود با بازپرداخت اقساط کم و بدون بهره میشوند. مبلغ پولهای داده شده توسط مردم نیز از ده میلیون تومان شروع و تا 400 میلیون تومان بود که به نسبت مبلغ وام اقساط هر یک از صندوق ها نیز متفاوت بود.
صاحبان این صندوق های خانگی در رامهرمز در ابتدا با همان شیوهی سیدها و اعطای چندین وام به برخی از افراد متقاضی که به دستشان سپرده داده بودند، توانستند افراد زیادی را برای نام نویسی در صندوق های خود تشویق کنند. تا جایی که گفته می شود در برخی از این وامها 3 الی 4 هزار نفر نام نویسی کرده بودند و حتی شنیده ها حاکی از انست که در دو صندوق منتسب به دو خانم تعداد اعضای سپرده گذار بیش از ۱۰۰۰۰( ده هزار) سپرده گذار نام نویسی کرده اند.
پیش از این که کار از کار گذشته باشد، آرش قنبری فرماندار رامهرمز به مردم درباره این کار غیرقانونی و غیرشرعی هشدارهای لازم را داده بود که مردم به طمع دریافت وام نسبت به سپرده گذاری اجتناب کنند ولی متاسفانه هجمه های شدیدی از طرف صاحبان صندوق و بعضی سپرده گذاران به ایشان صورت گرفت.
اتفاق این روزهای رامهرمز ممکن است در هر جای این استان و حتی کشور رخ بدهد ولی ماجرای پیش آمده در این شهرستان دو نکته را در بر دارد: ابتدا کلیت ماجرا این را می رساند که مردم، در شرایط بد اقتصادی این روزهای کشور به دنبال راه حل آسانتری برای دریافت وام و وصله کردن زخم های اقتصادی خود هستند و از بروکراسی اداری، بهره و اقساط بالای بانک های معتبر کشور خستهاند و حاضرند ریسک چنین وام های بی پایه و اساسی را به دریافت وام بانک های رسمی کشور ترجیح دهند. این اتفاق بار دیگر لزوم تسهیل دریافت وام ها را توسط بانک های رسمی گوشزد کرد و مسئولین بانکی و متولی امر؛ باید با تسهیلاتی تازه، با توجه به وضعیت اقتصادی این روزها وام هایی برای دریافت آسان به مردم پیشنهاد دهند.
اما نکته دوم ماجرا مربوط به فرهنگ عمومی و خود مردم است. در این شرایط اقتصادی نابه سامان که بسیاری از ما به سختی پولی به دست می آوریم تا خرج زندگی روزمره و در نهایت برای آینده خودمان فرزندمان پس انداز می کنیم، نباید با اعتمادهای بیجا و بیخردی، بدون هیچگونه شناختی آن ها را به سودجویان، راحت طلبان بسپاریم. نان بازو بسیار عزیزتر از آن است که بخواهیم به این راحتی آن را از دست بدهیم.
زینب مرزوقی