صلاح الدین درخشان*|کم گوی و گزیده گوی چون دُر، تا ز اندک تو جهان شود پر (نظامی گنجوی )
با احترام به عملکرد و شیوه مطالبه گری ۱۰ دوره از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در استان به ویژه جنوب استان (حوزه انتخابیه چابهار) و نماینده دوره یازدهام جناب معین الدین سعیدی به خوبی به مفهوم تغییر پی می بریم.
در همه کشورها در گزینش شرایط انتخابشوندگان شروطی گذاشته می شود که به اصطلاح تایید صلاحیت انها نامیده می شود، اما علاوه بر این شرایط عمومی انچه که بیش از همه باعث بروز تفاوت ها می شود و به جای وکیل الدولهها، وکیل الملهها ظهور می کند، داشتن یکسری از شاخص های ذاتی افراد همچون شجاعت، فراست، فرصت شناسی، سخنوری، تاثیر گذاری و لابیگری در پیشبرد اهداف کلان توسعه ای کشور و منطقه است که نماینده دوره یازدهام حوزه انتخابیه چابهار در مدت زمان کوتاه از انتخاب و شروع دوره نمایندگیاش نشان داده است و بقول معروف تمثیل ضرب المثل «سالی که نکوست از بهارش پیداست » میباشد.
سخنرانی یا تذکر یک دقیقهایی جناب معین الدین سعیدی که بدون هیچگونه پیش مقدمه و سلام و درود و تشکر و قدردانی از این و آن و رفتن به عمق مطلب نشان از درایت نمایندهای دارد که می داند هر ثانیه از وقت او چقدر هزینه بر بیت المال و منفعت بر موکلانش دارد.
او به سراغ اصلی ترین دغدغه های موکلانش میرود و از آب و کشاورزی و خاک طلای بلوچستان فقط یک جمله میگوید که رساتر از هزاران نطق است. «اب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم»
این نشان از وجود همه منابع خدادادی بلوچستان و بی تدبیری و بدمدیریتی (برخی مدیران) کشور دارد. از آموزش و پرورش، معلمی میگوید که از سر کلاس او پزشک، مهندس، خلبان و ... بیرون میآید اما درامد و معیشت او همان اندک قطره چکانی ست که آدم از گفتنش شرم دارد. یا وزیر بهداشت از گلنگ زنیهایها و شوفآفهای دیر زمانی میگوید که (برخی اوقات)نمایشی بیش نیست و مهمتر از همه به جنجالهای معاندان و کینهورزانی پاسخ میدهد که بلوچستان حذف شدنی نیست و فرهنگ و هویت او گره خورده به مام وطن، ایران عزیز.
همه این مطالبهگریها فقط در یک دقیقه اتفاق میافتد.
معین عزیز، درود بر تو که امید را در دلها زنده کردی.
صلاح الدین درخشان/ ۱۳۹۹/۳/۲۰
_________________
فعال فرهنگی و محیط زیستی چابهار