به گزارش «
تابناک یزد»، در نظام خلقت انسانها همه مسئول آفریده شدهاند و نسبت به خود، طبیعت ، اجتماع و خالق وظایفی دارند كه در درگاه خداوند متعال پیرامون آنها مورد سوال واقع میشوند و باید پاسخگو باشند.
البته هر چه گستره تاثیرگذاری انسان وسعت مییابد، مسئولیتش نیز بیشتر می شود و پاسخگوییاش دشوارتر و لذا كسانی كه درعالیترین مناصب قدرت قرار میگیرند اگر خدای ناكرده احساس مسئولیتشان همسنگ با این مقام و منصب رشد نیافته باشد، مورد بازخواست شدید الهی قرار خواهند گرفت و در دنیا نیز گرفتار خشم و نفرت جامعه خواهند شد و همین شناخت واقع بینانه از عظمت احساس مسئولیت است كه شخصیتهای پرهیزگار و وارسته را در پذیرش پست و مقام نگران میسازد و از فعالیت كسانی كه برای دستیابی به مقام سر از پا نمیشناسند، به شگفتی وا می دارد.
جملات دردمندانه و هشداردهنده مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با نمایندگان مجلس خبرگان، بیانگر همین اهمیت " احساس مسئولیت" دولتمردان و كارگزاران نظام می باشد:
" اگر احساس مسئولیت در مسئولان به گونهای بود كه آنان همواره دغدغه كار و تلاش و هدفگرایی و مجاهدت داشتند، نشان میدهد آنان در خطوط اصلی حكومت اسلامی حركت میكنند اما اگر برخلاف این بود باید بدانیم كه از چارچوبهای حكومت اسلامی خارج شدهایم."
وكیل، وزیر، رئیس جمهور ، رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیهای كه با اشتیاق بر مسند خدمتگزاری نشسته و سراسر وجودش را احساس مسئولیت برای گرهگشایی از مردم پر كرده باشد:
- بابت این خدمتگزاری بر كسی منت نمیگذارد
- از این خدمتگزاری خسته نمی شود و خدمت شبانهروزی را مغتنم میشمارد
- كثرت مشغله موجب عصبانیت و پرخاشگری او نمی شود
- بهای توفیق خدمت به مردم را از خداوند درخواست می كند و به حداقل تامین معیشت خویش خرسند است و حقوق نجومی مطالبه نمی نماید.
- دغدغه خدمت هر چه بیشتر موجب می شود كه آماده شنیدن هر انتقادی باشد و حتی در برابر انتقادات ناروا نیز گردنفرازی نمیكند و منتقدان را تمسخر نمینماید و به آنان اهانت روا نمیدارد.
- به آمار و اطلاعات كلی كه در زمینه بهبود اوضاع مردم به او داده می شود و اكتفا نمیكند و میكوشد بر سفره مردم رونقی بیفزاید.
- در برابر كژرفتاری خویشاوندان و اطرافیان خود بیتفاوت نیست و اجازه نمیدهد برادر ، فرزند و دیگر منسوباتش بر فرصت خدمتگزاری او خدشه وارد سازند.
بر این اساس كسی كه در موقعیت خدمت به جامعه قرار میگیرد ، اگر از انگیزههای خدمت خویش مراقبت و آنها را تقویت ننماید به سرعت در سراشیبی سقوط نفسانی واقع می شود و به همین دلیل باید درباره عواملی كه موجب این سقوط میگردد بیشتر اندیشید :
1- فاصله گرفتن با مردم ،خصوصا اقشار محروم جامعهانبوه اشتغالات دولتمردان ، غالبا فرصت ارتباط نزدیك با مردم بویژه با ولی نعمتان جامعه را از آنان سلب می كند و اگر برنامهای منظم و نه نمایشی در این زمینه پیشبینی نكنند اندك اندك حتی نعمت داشتن محبت به محرومان و طبعا احساس مسئولیت برای خدمت به آنان را نیز از دست میدهند.
2- زندگی اشرافی و مرفهآفت دیگری است كه دولتمردان در معرض آسیب آن قرار دارند و حتی اگر منبع تامین این نوع زندگی امكانات شخصی باشد مانع آن می شود كه آنان مشكلات مردم را آنچنان كه باید درك كنند و با احساس مسئولیتی مضاعف برای خدمت به جامعه تلاش نمایند و بر همین اساس نشست و برخاست با اهل دنیا و مرفهین بیدرد نیز نكوهش شده است.
3- دلبستگی شدید به پست و مقام و حفظ موقعیتبیماری روحی دیگری است كه اگر دولتمردی دچار آن گردد ، آنچنان چشم و گوش فطرتش كور و كر می شود كه احساس مسئولیت و تكلیف خدمت را به فراموشی میسپارد. چنین دولتمردی نمیتواند بدیهیترین مشكلات مردم را لمس و درك كند و هر فریاد دادخواهی و تظلمی را ناباورانه ، حمل بر توطئه و سیاه نمایی رقبای سیاسی مینماید حتی اگر مشكلات آشكاری نظیر معیشت مردم یا مشكل ریزگردها در خوزستان باشد.
4- خواص و اطرافیان دنیاطلباین نیز یكی دیگر از عواملی است كه در كمین دولتمردان نشسته است تا دغدغه خدمت و احساس مسئولیت را در آنان كمرنگ و رضایتمندی از عملكرد خود را جایگزین آن سازد. طبعا با وجود "خواص" بله قربانگو برای حضور ناصحان باتقوا كه خیراندیشانه كلام حق را علیرغم تلخی آن بیان میدارند ، زمینهای باقی نمیماند.
5- بیتوجهی به تذكرات علما و بزرگانیكی از توصیههای امام سجاد (ع) در دعای ابوحمزه ، مداومت بر درك محضر علما و بزرگان دین میباشد و ضرورت این ارتباط و توجه به دغدغههای آنان برای كارگزار و دولتمردی كه هر لحظه در خطر وسوسههای شیطانی می باشد ، نیازی حیاتی است تا مبادا با فراموش كردن احساس مسئولیت ، فرصت خدمت را به غفلت بگذراند.