رحیم شهرتی‌فرفرماندار تبریز در جلسه ستاد بازآفرینی پایدار شهری شهرستان تبریز، گفت : ۲۵۲۲ هکتار بافت فرسوده و ۲ هزار هکتار سکونتگاه غیررسمی در کلان‌شهر تبریز وجو دارد .
خبر بسیار مهمی حتی مهم تر از وقایع اخیر کشور ، که اغلب مورد بی مهری مسئولین اجرائی کشور بوده و هست.
در مداقه بر روی این خبر نخستین مطلبی که ذهن را درگیر خود می کند این است که گوینده این خبر ، که خود 4 سال فرماندار تبریز بوده است در حوزه مدیریتی خود تا کنون چه اقدامی را انجام داده است .
همه میدانیم که گسل های زلزله زاگرس ، اکنون فعال شده و سه ماه است که اخبار زلزله در شهرهای ایران ، امنیت روانی مردم را درگیر کرده است . سئوال این جاست که دولت بعوان متولی امنیت شهروندان ، چه مسئولیتی در قبال این مساله داشته و دارد ؟
پاسخ بسیار روشن است اما اقدامات انجام گرفته نشان از یک گپ مهم و اساسی بین انچه می باید و آنچه هست را به ما نشان می دهد . در دوره مدیریت شهری قبلی که اتفاقا یکی از همفکران آقای شهرتی فر زمام امور را بر عهده داشته است ، هیچ اقدام شایسته ای در مقابله با تهدیدات ناشی از بافت های حاشیه نشین مردم انجام نگرفته است و این در حالی است که فرماندار دیروز ، امروز از موضع بالاتر یعنی معاونت امنیتی استان ، لب به گلایه و شکوه هم باز می کند، اما در میدان عمل نشان میدهد همچنان ، برنامه مشخصی برای این تهدید ندارد.
او البته به درستی در این جلسه اذعان می کند که این تهدید مسئولیت سنگینی را متوجه دستگاه‌های اجرایی کرده‌است اما به درستی تبیین نمی کند که تا کنون چه اقدام در خور شانی صورت پذیرفته است .
دامنه تهدید بافت های فرسوده و حاشیه نشین ، صرفا به مساله زلزله ختم نمی گردد. حاشیه نشینی بخش مهمی از بسترهای نارضایتی شهروندان است که در صورت عدم علاج آن می تواند به تهدیدات بالاتری برای نظام سیاسی کشور، منجر شود.
شاید البته ذکر شود که دولت چه کاری میتوانست در این خصوص انجام دهد . یکی از پاسخ ها می تواند چنین داده شود. استانداری و فرمانداری تبریز می توانستند با کمک قوه مقننه ، بودجه های لازم برای احیای بافت های فرسوده را در این 5 سال دولت تدبیر و امید ، اخذ کرده و اقدامات عملی را بسترسازی نمایند.
متاسفانه این مورد هم مانند موارد دیگر ، دچار آفت روزمرگی مدیران استانی بوده و به فراموشی سپرده شده است .