کدام اعضای کابینه آماده خداحافظی از دولت می‌شوند؟!
یکی از چالش‌های پیش روی حسن روحانی در دولت دومش کاهش میانگین سنی کابینه دوازدهم است، بحثی که او به صراحت از اجرایی کردنش خبر داده و البته در هر محفلی هم که برای دیدارهای پس از انتخابات حاضر می‌شود، این مسئله به عنوان خواسته‌ای جمعی از وی، مطرح می‌شود.
کد خبر: ۴۲۹۶۱۵
تاریخ انتشار: ۰۳ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۵:۱۶ 24 May 2017

به گزارش تابناک کردستان، حجت‌الاسلام روحانی در دولت اولش با اعلام میانگین سنی بالای وزرایش، در دفاع از این رقم سنی کابینه یازدهم گفت که وزارتخانه ها و پست وزارت، جای آزمون و خطا نیست؛ وی بارها اعلام کرد که به وزیران با تجربه‌اش تاکید داشته تا از مدیران جوان در کنار خود استفاده کنند و به نوعی میانگین بدنه اجرایی کشور را با روشی دیگر پایین نگه دارند و چرخش نخبگان را اجرایی کنند.

رئیس جمهور آن روزها شعار می‌داد که وزیران من فرماندهان کهنه کارند، نه سربازان میدان؛ اما در عین حال هم مطرح می‌کرد که به تمام وزیران خود توصیه کرده که در رده‌های بعدی حتی‌الامکان از متخصصان جوان و بانوان استفاده کنند تا از این طریق زمینه بهره‌گیری از نیروی جوان فراهم شده و صحنه برای تجربه اندوزی آنان در پست‌های حساس مدیریتی فراهم شود.

حالا اما در اولین نشست خبری خود پس از انتخابش به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم برای دولت دوازدهم، وعده داده که سن کابینه را حداقل 5 سال کاهش دهد و بر اساس این وعده باید میانگین سنی کابینه دوازدهم را به زیر 50 سال برساند، موضوعی که به جوان‌تر شدن اعضای کابینه ختم خواهد شد و احتمالا زمینه انجام تغییراتی را در دولت فراهم خواهد کرد.

چه کسانی از کابینه روحانی خداحافطی می‌کنند؟

تاکید روحانی بر جوانگرایی در اولین‌ گفت‌وگوی خبری‌اش و وعده‌اش برای تغییر میانگین سنی کابینه با این موضوع که میانگین اعضای دولت ۵ سال جوان‌تر خواهد شد، این سوال را ایجاد می‌کند که کدامیک از دولتمردان کابینه یازدهم در کابینه دوازدهم به دلیل شعار جوانگرایی که رئیس جمهور داده است، میدان را ترک می‌کنند و از حضور در دولت دوازدهم باز می‌مانند؟

قطعاً «محمد رضا نعمت‌زاده» وزیر صنعت و معدن با ۷۲ سال سن اولین گزینه‌ای خواهد بود که اذهان را متوجه خود خواهد کرد، نعمت‌زاده مسن‌ترین عضو کابینه یازدهم است، وی پیش از انتخابات گفته بود که می‌خواهد عرصه را به جوان‌ترها واگذار کند و البته این روزها زمزمه‌هایی هم درباره کنار رفتن او از جمع اعضای دولت به گوش می‌رسد؛ بنابراین یکی از گزینه‌های تغییر کابینه احتمالاً وی باشد.

«محمد باقر نوبخت» سخنگوی دولت هم ۶6 سال دارد. او در کنار «علی اکبر صالحی» و «مجید انصاری» که هر دو ۶6 ساله هستند، سه معاون کهنسال روحانی به شمار می‌روند که باید دید رئیس‌جمهور آنها را هم برای جوانگرایی در دولت بعد کنار خواهد گذاشت یا خیر؟ شنیده شده است که احتمال ایجاد تغییراتی در سازمان انرژی اتمی برای دولت دوازدهم وجود دارد.

«اکبر ترکان» دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، «محمد فرهادی» وزیر علوم، «بیژن نامدار زنگنه» وزیر نفت، «محمود واعظی» وزیر ارتباطات و «ولی الله سیف» رئیس بانک مرکزی هم ۶۵ ساله هستند و بعید نیست قرعه به نامشان بیافتد و جزو تغییرات کابینه دوازدهم و دولت دوم «حسن روحانی» باشند. «سید محمود علوی» وزیر اطلاعات و «محمد نهاوندیان» رئیس دفتر رئیس جمهور هم با ۶1 سال سن شاید در کاهش سن اعضای کابینه بتوانند مدد رسان باشند.

کدام دولت‌ها جوانگرا بودند؟

هرچند که میانگین سنی دولتمردان پس از جنگ 41 سال را نشان می‌دهد و در دو دولت «سیدمحمد خاتمی» این رقم به 65 سال افزایش یافت، اما در میان دولت‌ها پس از انقلاب مصرترین رئیس دولت برای جوانگرایی «محمود احمدی‌نژاد» بود. او با شعارجوانگرایی و چرخش نخبگان به عرصه آمد، اما البته و به تدریج سن کابینه‌اش را در 8 سال بالا برد تا معلوم شود خود نیز اعتقاد لازم را به این مسئله در عمل نداشته است. جالب توجه اینکه میانگین سن وزیران دولت نهم در سال آخر دولت 52 سال بود و میانگین سن وزیران دولت دهم در سال آخر دولت هم به 55 سال رسید تا معلوم شود حقیقت با شعار فاصله دارد.

حضور مدیران و وزیران جوان در دولت‌های پس از انقلاب امری بدیهی و طبیعی بود؛ چراکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه در دوران جنگ تحمیلی که به فرماندهان جوان اعتماد شد و البته این مسئله اثرات مثبت بسیاری را برای کشور به دنبال داشت و چه در عرصه مدیریتی به کارگیری نیروهای جوان برآمده از دل انقلاب مسئله‌ای طبیعی به نظر می‌رسید که البته تجربه موفقی بود و کادرسازی خوبی هم در آن سال‌ها انجام شد، اما به مرور در دولت‌های مختلف پس از انقلاب این موضوع به دست فراموشی سپرده شد و تربیت نیروی انسانی جوان شبیه آنچه در سال‌های آغازین انقلاب اتفاق افتاد، صورت نگرفت.

چرایی و چگونگی جوانگرایی؟

هر چند، اشکال و چالش دائمی عدم تربیت مدیران دولتی جوان، پس از انقلاب همواره ادامه داشته، اما در این خصوص نباید از نقش کمرنگ مراکز آموزشی و نهادهای علمی به سادگی گذشت.

متاسفانه در این سال‌ها ارتباط واقعی میان دانشگاه و مراکز اقتصادی و صنعتی و بخش مدیریتی آن وجود نداشته و هیچ مرکز و یا نهادی مختص تربیت مدیران آینده نداشته‌ایم، اما هستند و بودند افرادی که کلی گویی کرده و می‌کنند و معتقدند باید مانند دوره‌های نهم ریاست جمهوری جوانگرایی را کلید زد.

در این سال‌ها کشور به نوعی مجبور به استفاده از مدیران خوش نام اما در برخی موارد سن بالا بوده و در ایامی چون دوران محمود احمدی‌نژاد است که جوانگرایی و چرخش نخبگان در عرصه مدیریتی با حضور مدیران جوان‌تر تجربه شده، مدیرانی تربیت نشده و بدون تجربه آمده‌اند که در نهایت تجربه‌ای بد از حرکتی خوب را ثبت کرده‌اند.

در همین راستا نگاهی به دیگر کشورهای جهان و کشورهای توسعه یافته هم گویای این حقیقت است که در ژاپن، آمریکا و بیشتر کشورهای پیشرفته، ایجاد « آکادمی تربیت رهبران» راهکار اصلی برای تربیت مدیران نظام های اجرایی و سیاسی بوده ،که ورود تدریجی مدیران جوان به عرصه های مهم را تسهیل کرده است.

4 سال دوم روحانی زمان اجرا کردن برنامه‌ها و تحرک است

اگرچه در 4 سال ابتدایی دولت روحانی، وی به کارگیری نیروهای باتجربه و مسن را برای از پیش رو برداشتن مشکلاتی که دامن‌گیر کشور است، مناسب دانست و معتقد بود باید ژنرال‌های با سابقه برای رفع مشکلات اساسی ناشی از تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی سر کار باشند تا جاده را برای حرکت ماشین سیاست خارجی، اقتصاد و ... صاف کنند، اما حالا پس از گذشت 4 سال طبیعتاً باید این اقدامات صورت گرفته باشد و پس از این شاهد تغییر رویکرد دولت در خصوص مشکلات و مسائل پیش روی کشور باشیم.

طبیعی است که اشاره رئیس جمهور به جوان‌تر شدن کابینه باید حاوی نکته‌هایی از این قبیل باشد که 4 سال دوم دولت روحانی باید زمان اجرای برنامه‌ها و تحرک باشد که این مسئله هم ذهن و هم نیروی جوانی می‌خواهد. به نظر می‌رسد حال زمان بهره‌گیری از نیروی مشورتی با سابقه و بکارگیری نیروی اجرایی جوان، با انگیزه و پر تحرک است که بازسازی کابینه دوازدهم باید بر اساس آن صورت گیرد.

تابناک

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار