دولت در موقعیت خاصی قرار دارد. از تعهدات دولت به مردم حل پرونده هسته‌ای بود که به برجام منتهی شد. دیگر وعده دولت حل مسائل اقتصادی بود که تاکنون موفق به کنترل تورم شده است. دولت هرچند توانست رشد اقتصادی را از حالت منفی بیرون آورد اما واقعیت این است که هنوز با نقطه مطلوب فاصله دارد.
مهمترین تابلوی دولت در استان‌ها، استانداری‌ها هستند. طبیعتا دولت انتظار دارد استانداری‌ها در ایجاد فضا و گشایش اقتصادی برای تولید، بازگرداندن واحدهای تولیدی و صنعتی به مدار تولید و فعال ساختن بخش اشتغال نقش‌آفرین باشند. با این مشکلات استانداران باید به صورت جدی‌تر وارد صحنه شده، بخش خصوصی را ترغیب کرده و فضای فرهنگی و سیاسی را آماده سازند اما مشکل اینجاست که آقای روحانی به‌تنهایی در راستای تحقق وعده‌هایش عمل می‌کند و مجموعه دولت باید بکوشد متعهدانه این وعده‌ها را عملی کند.
اگر رئیس‌جمهور می‌خواهد فضای غیرامنیتی بر جامعه حکمفرما باشد و در انتخابات فضای مشارکت حداکثری وجود داشته باشد نباید وی دست‌تنها به دنبال تحقق آنها باشد. ظاهرا امروز برخی استانداران در یک رودربایستی قرار گرفته‌اند.
واقعا چرا استانداران بیانات چندباره رئیس‌جمهور درباره انتخابات، نظارت‌ها و موضوع رسانه‌ها را در استان‌ها بازنشر نمی‌کنند و به تبیین آن برنمی‌آیند؟ چه ضرورتی داشت رئیس‌جمهور این سخنان را مطرح کند؟
عده‌ای در پاسخ، شعار آرامش جامعه را سر می‌دهند، اما کدام آرامش؟ آرامشی از جنس آرامش هشت‌سال دولت گذشته و تبعاتش؟ منظور از آرامش این است که جامعه و افکار عمومی نسبت به مسائل راضی باشد و احساس دغدغه نداشته باشد. منظور از آرامش این نیست رقیبی که در هشت‌سال آن همه مشکلات به بار آورد با خیال راحت به کار خود ادامه دهد و امروز هفت‌خواهر رسانه‌ای به گونه‌ای در کشور عمل کنند که انگار هیچ اتفاقی در کشور نیفتاده است.
استانداران، فرمانداران و نمایندگان عالی نظام در استان‌ها باید فضاها را گسترده‌تر کنند، با تشکل‌ها گفت‌وگوی بیشتری داشته باشند و بیشتر به اعلام موضع بپردازند و شرایط مشارکت حداکثری را فراهم نمایند.
آیا نزدیک به انتخابات قرار است دوباره رسانه‌ای خاص به مردم بگوید در صحنه انتخابات حاضر شوید؟ مردم امروز می‌بینند که این رسانه‌ها خود صدای دلواپسان هستند و بنابراین مدیران کشور و استانداران باید از سیاست‌های دولت پشتیبانی کنند.
اما برخی افراد به بهانه حفظ وجاهت خود فرصت‌های اجتماعی را از دست می‌دهند و وجهه دولت را نزد افکار عمومی تضعیف می‌کنند. با اتفاقاتی که در این دو سال در کشور افتاده هیچ کس نباید چنین جرأتی به خود بدهد که هشت سال دولت گذشته را به رخ بکشد اما متاسفانه رودربایستی برخی مدیران استانی باعث شده این افراد نه تنها به خاطر دوره هشت‌ساله خود از مردم عذرخواهی نکنند بلکه خط و نشان هم بکشند. لذا از استانداران انتظار می‌رود آنها نیز به دنبال تحقق تعهدات دولت تدبیر و امید باشند.