واقعاً برخی از انسان‌ها دوست دارند نمک روی زخم دیگران بپاشند، برای مثال یک خبرگزاری تیتری سوالی روی خروجی خود قرار داده و در آن پرسیده«آیا بازنشستگان می‌توانند با ماهی هفتصد هزار تومان زندگی کنند؟» اتفاقا بازنشستگان نیز همین سوال را دارند، یعنی آنها از شما می‌پرسند که«ما با ماهی هفتصد هزار تومان چطوری زندگی می‌کنیم؟» اصلا از این مورد هم صرف نظر کنیم، این دیگر چه سوالی است؟ شما یک سر تا بقالی آقا تیمور بروید و چهار قلم جنس بخرید، دست‌تان می‌آید که می‌توانند یا نمی‌توانند!
حالا از این هم بگذریم، سخنان یک مقام سازمان استاندارد را کجای دل‌مان بگذاریم که در آن عنوان شده«پراید استاندارد است». دوستان در جریان باشید که این تازه«استاندارد شده‌مان» است، حالا فکر کنید آن چیزهایی که استاندارد ندارند، چه شرایطی دارند. در این میان آقای ممدوحی، معاون ارزیابی و کیفیت سازمان ملی استاندارد گفته«حتی اگر خودرو بی‌کیفیتی استاندارد بگیرد، مردم خودشان آن را نمی‌خرند». بنده پیشنهاد می‌دهم که دوستان بیایند و رویه را عوض کنند، یعنی به صورتی در بیاورند که مردم کیفیت و استاندارد را بررسی کنند و سازمان استاندارد تصمیم بگیرد که آن را بخرد یا نخرد، بهتر نیست؟
در این میان آقای نجار رئیس ستاد بحران کشور در جمله‌ای اعلام کرده«نباید اتوبان امام علی (ع) را روی مسیل می‌ساختیم» بر این اساس؛ الف- الان دیگه؟ ب- شاید مسئولان شهرداری فکر کرده‌اند که می توانند مسیل را کمی آن‌طرف‌تر ببرند، ج- می‌خواهید با مسیل صحبت کنیم، خودش با زبان خوش برود کمی آن‌طرف‌تر؟ د- دقت کرده‌اید سازمان مدیریت بحران هیچ‌وقت به موقع واکنش نشان نمی‌دهد؟ یعنی اساتید یا زود اظهارنظر می‌کنند یا وقتی که دیگر آب از سر ما و تمام شهرهای استان گذشته.
این صحبت‌ها را باید پیش از احداث این اتوبان انجام می‌دادید، آخر اتوبان که لحاف و تشک نیست که از روی زمین برش داریم و چهار متر آن‌طرف‌تر پهنش کنیم. الان در ایلام سیل آمده، آن‌وقت رئیس ستاد مدیریت بحران درباره ساخت اتوبان امام علی (ع) صحبت می‌کند. این بدین معناست که دوستان طوری فرار به جلو می‌کنند که برای رسیدن به آنها باید تاکسی دربست بگیریم، باور کنید!