امروز یکی از مسائل مهم شهرستان سنندج و حتی استان کردستان، مسئله آب شرب سالم است که متاسفانه تبدیل به یک بحران شده است و همه مدیران و کنشگران اجتماعی و مدنی در این خصوص عدم رضایت خودشان را با اشکال مختلف بیان کردند. اما متاسفانه آنچه در عمل مشاهده کردیم عدم تحقق و عملی نشدن مشکل آب شرب سالم است. به گزارش تابناک کردستان، هر چند در دنیای سیاست اربابان قدرت همیشه به دنبال ایجاد نقش منجی هستند تا برای جامعه حق بودن خودشان اثبات کنند و از این طریق بتوانند محبوبیت و جایگاه اجتماعی برای خودشان فراهم کنند. اما محبوبیت و داشتن جایگاه اجتماعی نه با رفتار‌های منافقانه بدست می‌آید و نه با تلاش و کوشش‌ها این آقایان، بلکه برای محبوبیت باید صادق بود و مشکلات و مسائل مردم را جز مشکلات و مسائل خانواده خودشان بدانند و نسبت به مردم تعهد قلبی داشته باشند و از رفتار‌های دروغین و منافقانه دروی کنند.
نکته جالب این رفتار منافقانه اینجاست که مدیران و مسئولان ما از مردم میخواهند که مطالبه گری کنند و نسبت به حق و حقوق خودشان حس مطالبه گری داشته باشند و دنبال تحقق حق و حقوق خودشان باشند. ما در اینجا منکر مسئله مطالبه گری مردم و جامعه از مدیران و مسئولان نیستیم، اما سوال اینجاست که آیا مدیران و مسئولان قبول دارند که مردم و جامعه حق و حقوق دارند؟ آیا مدیران و مسئولان ما نسبت به داشتن حق و حقوق مردم آگاهی و شناخت دارند؟ آیا جامعه و مردم برای نیازهای اولیه و مادی خودشان باید مطالبه گری کنند؟
جواب این گونه سوالات ساده و آسان است و نیازی به میزگرد و مناظرات فلسفی ندارد و در این مسائل ما یک نوع نگاه و اجماع نظری و عقلی داریم که ما به عنوان انسان نیازهای اولیه و مادی داریم و این نیازهای جز لوازم ضروری زندگی کردن است و دولت‌ها و مدیران و مسئولان وظیفه دارند که این امکانات را در اختیار جامعه بدهند و نیازی به مطالبه گری ندارد.
اما مدیران ما متاسفانه همچنان بر مسیر غلط و اشتباه حرکت می‌کنند و تصور آن‌ها اینست که با ژست گرفتن با عناوین از جمله مطالبه گری، حق و حقوق شهروندی، وظیفه مدیران و مسئولان و چند مفهوم دیگر میتوانند در دل و قلب مردم جایگاهی داشته باشند، ولی فراموش کردند که این گونه رفتار‌های به ظاهر درست، ولی در باطن اشتباه و غلط صورت و چهره آن‌ها را برای جامعه آشکار خواهد کرد و جایگاهی خودشان را برای همیشه از دست خواهند داد.
اما نکته بعدی اینست که اگر مدیران و مسئولان نسبت به حق و حقوق مردم آگاهی و شناخت نداشته باشند و یک عدم آگاهی سراسر وجود آن‌ها را فراگرفته باشد در اینجا وظیفه کنشگران اجتماعی و مدنی اقتضا می‌کنند که این گونه مسائل را برای مدیران تشریح کنند و اگر این مسئولان و مدیران نسبت به حق و حقوق شناخت و آگاهی دارند، پس مطالبه گری چه معنی دارد؟ ما چرا باید نسبت به مسئله‌ای که که شناخت و معرفت نسبت به آن وجود دارد مطالبه گری کنیم؟
اصولا انسان وقتی به حق و حقوق آگاهی و شناخت دست پیدا کرد در مرحله دوم باید آن حق و حقوق را بدهد و نباید به طرف مقابل این سخن غلط و اشتباه را بگوید که شما باید مطالبه گری کنید. در واقع سوال مهم اینجاست که آیا باید حق خودمان را مطالبه گری کنیم؟ اگر ما حق و حقوق داریم باید مسئولان و مدیران آن حق و حقوق را پرداخت کنند نه اینکه ژست مدافع حقوق بشر را بگیرند.
اما متاسفانه این سخن اشتباه و غلط در جامعه ما توسط جامعه دانشگاهی بیان میشود که "حق دادنی نیست بلکه باید آن گرفت". ما در اینجا می‌گوییم که اگر حق و حقوق وجود داشته باشد باید آن را داد و این بستگی به اعتقاد قلبی انسان نسبت به حق و حقوق دارد. انسانی که به معنای واقعی اعتقاد به حق دارد و در برابر مسئله تسلیم میشود باید آن حق را پرداخت کنند؛ چرا که حق سراسر وجود انسان را فراگرفته است و نمیتواند خودش را فریب دهد.
اما متاسفانه مدیران و مسئولان جامعه ما با دروغ و با فریب‌ها سیاسی و نیرنگ‌ها خودشان از حق و حقوق مردم سخن می‌گویند، ولی اعتقاد آن‌ها به مسئله حق و حقوق صرفا از طریق زبان جاری میشود و زبان هم متاسفانه تابع تغییرات سیاسی و اجتماعی است و اصولا در دنیای سیاست زبان خدمتگزار و نوکر خوبی است و بهتر منافع اربابان قدرت را تامین می‌کنند.
اعتقاد باید از طریق قلب انجام شود؛ چرا که قلب باعث حرکت برای رفع مشکلات جامعه میشود و اگر تا امروز مشکلات و مسائل مردم حل نشده باقی مانده است بخاطر عدم اعتقاد قلبی مدیران و مسئولان نسبت به مشکلات و مسائل جامعه و مردم است.
به عبارت دیگر اگر امروز مدیران و مسئولان ما سخن از حق و حقوق مردم بر سر زبان خودشان بیان می‌کنند نه بخاطر اعتقاد واقعی و قلبی آن‌ها به مردم است بلکه برای تامین منافع جناحی و سیاسی آنهاست که از این طریق بهتر تامین میشود و اگر روزی تامین منافع آن‌ها از طریق پشت کردن به حق و حقوق مردم باشد مسلما کوتاهی نخواهند کرد.
امروز نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی برای گرفتن اعتماد مجددا مردم در انتخابات مجلس آینده تلاش و کوشش می‌کنند و حرف و سخن از حق و حقوق مردم بر سر زبان خودشان بیان می‌کنند و این یک رفتار منافقانه است، ولی در دنیای سیاست باید منافق بود تا منافع سیاسی و جناحی خودت را از دست ندهید، هر چند ما اعتقاد داریم که افراد زیادی هستند که انصافا دنیای سیاست را شکست دادند و در برابر آن منطق منافقانه ایستادگی کردند و اجازه نداند که آن منطق غیر انسانی وجود آن‌ها را فرا بگیرد و نمونه بارز آن شهید استاد شیخ الاسلام بود که هیچ وقت به این منطق غلط و اشتباه دنیای سیاست اجازه نداد در برابر او عرض اندام کنند.
امروز جناب آقای دکتر فرشادان و مابقیه مسئولان و مدیران ما برای فریب دادن مردم از یکدیگر سبقت می‌گیرند و تلاش و کوشش می‌کنند که در چشم مردم دیده شوند، ما منکر انجام وظیفه مدیران نیستیم و اعتقاد داریم که مدیران باید به وظیفه خودشان عمل کنند.
اما و هزاران، اما دیگر اینست که چرا فقط در نزدیک به ایام انتخاباتی این کار را انجام می‌دهید؟ چرا در روز اول که مسند قدرت را قبول می‌کنند به فکر دیدن شدن در چشم مردم نیستید؟ اگر این مدیران و مسئولان واقعا از روز اول به فکر مردم بودند امروز ما شاهد مشکلات در حوزه تامین آب شرب سالم نبودیم. این مشکل آب شرب شهرستان سنندج چند سال گذشته بخاطر عدم قبول کردن این مشکل در نزد اربابان قدرت اتقاق افتاد و بعد از چند سال مدیران و مسئولان ما از خواب بیدار شدند و به فکر تامین آب سالم هستند.
مختار سلیمانی
نکته جالب این رفتار منافقانه اینجاست که مدیران و مسئولان ما از مردم میخواهند که مطالبه گری کنند و نسبت به حق و حقوق خودشان حس مطالبه گری داشته باشند و دنبال تحقق حق و حقوق خودشان باشند. ما در اینجا منکر مسئله مطالبه گری مردم و جامعه از مدیران و مسئولان نیستیم، اما سوال اینجاست که آیا مدیران و مسئولان قبول دارند که مردم و جامعه حق و حقوق دارند؟ آیا مدیران و مسئولان ما نسبت به داشتن حق و حقوق مردم آگاهی و شناخت دارند؟ آیا جامعه و مردم برای نیازهای اولیه و مادی خودشان باید مطالبه گری کنند؟
جواب این گونه سوالات ساده و آسان است و نیازی به میزگرد و مناظرات فلسفی ندارد و در این مسائل ما یک نوع نگاه و اجماع نظری و عقلی داریم که ما به عنوان انسان نیازهای اولیه و مادی داریم و این نیازهای جز لوازم ضروری زندگی کردن است و دولت‌ها و مدیران و مسئولان وظیفه دارند که این امکانات را در اختیار جامعه بدهند و نیازی به مطالبه گری ندارد.
اما مدیران ما متاسفانه همچنان بر مسیر غلط و اشتباه حرکت می‌کنند و تصور آن‌ها اینست که با ژست گرفتن با عناوین از جمله مطالبه گری، حق و حقوق شهروندی، وظیفه مدیران و مسئولان و چند مفهوم دیگر میتوانند در دل و قلب مردم جایگاهی داشته باشند، ولی فراموش کردند که این گونه رفتار‌های به ظاهر درست، ولی در باطن اشتباه و غلط صورت و چهره آن‌ها را برای جامعه آشکار خواهد کرد و جایگاهی خودشان را برای همیشه از دست خواهند داد.
اما نکته بعدی اینست که اگر مدیران و مسئولان نسبت به حق و حقوق مردم آگاهی و شناخت نداشته باشند و یک عدم آگاهی سراسر وجود آن‌ها را فراگرفته باشد در اینجا وظیفه کنشگران اجتماعی و مدنی اقتضا می‌کنند که این گونه مسائل را برای مدیران تشریح کنند و اگر این مسئولان و مدیران نسبت به حق و حقوق شناخت و آگاهی دارند، پس مطالبه گری چه معنی دارد؟ ما چرا باید نسبت به مسئله‌ای که که شناخت و معرفت نسبت به آن وجود دارد مطالبه گری کنیم؟
اصولا انسان وقتی به حق و حقوق آگاهی و شناخت دست پیدا کرد در مرحله دوم باید آن حق و حقوق را بدهد و نباید به طرف مقابل این سخن غلط و اشتباه را بگوید که شما باید مطالبه گری کنید. در واقع سوال مهم اینجاست که آیا باید حق خودمان را مطالبه گری کنیم؟ اگر ما حق و حقوق داریم باید مسئولان و مدیران آن حق و حقوق را پرداخت کنند نه اینکه ژست مدافع حقوق بشر را بگیرند.
اما متاسفانه این سخن اشتباه و غلط در جامعه ما توسط جامعه دانشگاهی بیان میشود که "حق دادنی نیست بلکه باید آن گرفت". ما در اینجا می‌گوییم که اگر حق و حقوق وجود داشته باشد باید آن را داد و این بستگی به اعتقاد قلبی انسان نسبت به حق و حقوق دارد. انسانی که به معنای واقعی اعتقاد به حق دارد و در برابر مسئله تسلیم میشود باید آن حق را پرداخت کنند؛ چرا که حق سراسر وجود انسان را فراگرفته است و نمیتواند خودش را فریب دهد.
اما متاسفانه مدیران و مسئولان جامعه ما با دروغ و با فریب‌ها سیاسی و نیرنگ‌ها خودشان از حق و حقوق مردم سخن می‌گویند، ولی اعتقاد آن‌ها به مسئله حق و حقوق صرفا از طریق زبان جاری میشود و زبان هم متاسفانه تابع تغییرات سیاسی و اجتماعی است و اصولا در دنیای سیاست زبان خدمتگزار و نوکر خوبی است و بهتر منافع اربابان قدرت را تامین می‌کنند.
اعتقاد باید از طریق قلب انجام شود؛ چرا که قلب باعث حرکت برای رفع مشکلات جامعه میشود و اگر تا امروز مشکلات و مسائل مردم حل نشده باقی مانده است بخاطر عدم اعتقاد قلبی مدیران و مسئولان نسبت به مشکلات و مسائل جامعه و مردم است.
به عبارت دیگر اگر امروز مدیران و مسئولان ما سخن از حق و حقوق مردم بر سر زبان خودشان بیان می‌کنند نه بخاطر اعتقاد واقعی و قلبی آن‌ها به مردم است بلکه برای تامین منافع جناحی و سیاسی آنهاست که از این طریق بهتر تامین میشود و اگر روزی تامین منافع آن‌ها از طریق پشت کردن به حق و حقوق مردم باشد مسلما کوتاهی نخواهند کرد.
امروز نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی برای گرفتن اعتماد مجددا مردم در انتخابات مجلس آینده تلاش و کوشش می‌کنند و حرف و سخن از حق و حقوق مردم بر سر زبان خودشان بیان می‌کنند و این یک رفتار منافقانه است، ولی در دنیای سیاست باید منافق بود تا منافع سیاسی و جناحی خودت را از دست ندهید، هر چند ما اعتقاد داریم که افراد زیادی هستند که انصافا دنیای سیاست را شکست دادند و در برابر آن منطق منافقانه ایستادگی کردند و اجازه نداند که آن منطق غیر انسانی وجود آن‌ها را فرا بگیرد و نمونه بارز آن شهید استاد شیخ الاسلام بود که هیچ وقت به این منطق غلط و اشتباه دنیای سیاست اجازه نداد در برابر او عرض اندام کنند.
امروز جناب آقای دکتر فرشادان و مابقیه مسئولان و مدیران ما برای فریب دادن مردم از یکدیگر سبقت می‌گیرند و تلاش و کوشش می‌کنند که در چشم مردم دیده شوند، ما منکر انجام وظیفه مدیران نیستیم و اعتقاد داریم که مدیران باید به وظیفه خودشان عمل کنند.
اما و هزاران، اما دیگر اینست که چرا فقط در نزدیک به ایام انتخاباتی این کار را انجام می‌دهید؟ چرا در روز اول که مسند قدرت را قبول می‌کنند به فکر دیدن شدن در چشم مردم نیستید؟ اگر این مدیران و مسئولان واقعا از روز اول به فکر مردم بودند امروز ما شاهد مشکلات در حوزه تامین آب شرب سالم نبودیم. این مشکل آب شرب شهرستان سنندج چند سال گذشته بخاطر عدم قبول کردن این مشکل در نزد اربابان قدرت اتقاق افتاد و بعد از چند سال مدیران و مسئولان ما از خواب بیدار شدند و به فکر تامین آب سالم هستند.
مختار سلیمانی
منبع: تابناک